4. W tym wierszu amerykańskiej poetki, żyjącej na przełomie wieków XIX i XX, jest zawarte całe nasze życie. Nie znalazałam w nim ani słowa nad wyrost. Nie znalazłam w nim żadnych braków. Zawsze oceniam dzieło pod względem wyczerpania elementów czy tematu. Zwracam uwagę też na to, czy nie ma w nim żadnych ,,ozdobników".
Wheeler Wilcox napisała wiersz zainspirowana spotkaniem młodej kobiety w żalobie po mężu, nie potrafiącej wykrztusić z siebie ani słowa, która tylko płakała i płakała. Ani naszej poetce nie udało się pocieszyć nieznajomej żałobniczki, ani też nie mogła po tym spotkaniu zaznać uciechy z imprez, w których uczestniczyła. Zainspirowana głebią smutku młodziutkiej wdowy napisała nagrodzony przez Sun wiersz, który stał się najważniejszym utworem w tomiku ,,The Poems of Passion" z 1883 roku.
Czy nie wyglada to znajomo? Kiedy jest ci dobrze, wiedzie ci się i powodzi, ludzie są wokół Ciebie. Masz wielu przyjaciół, jesteś dla nich ważny i każdy Ciebie widzi. Wydaje się, że kluczowe są w tym wierszu dwa wersety: w samym środku wiersza mamy Chcą korzystać z głębi twojej przyjemności,/ Ale nie chcą twojej żałości.
Smutek to jedno uczuć, którego nie pozbędziemy się z naszego życia. Ba, możemy nauczyć się z nim żyć i mając żal w sercu latami, żyć dalej jakby nigdy niby nic. Zawsze nas dopadnie, prędzej czy później. Poradzimy sobie z nim lepiej lub gorzej. Najlepiej mieć obok siebie kogoś, kto nam zawsze pomoże, wesprze nas z boku. Ale często bywa jak w wierszu: kiedy wygrywamy, jest obok nas wieniec przyjaciół, kiedy ponosimy porażki, nikt nie chce zabrać nam choć kamyczka z naszego ciężaru lub nam pokibicować w pokonywaniu trudności.
Powiesz mi: życie. Ale dlaczego by nie uczynić życia bardziej ludzkim? Przecież ono zależy od nas i tylko od nas to zależy, jak będzie na tym świecie. Nie zwalajmy tu winy na Pana Boga, fatalną pogode, koniunkturę, na innych ludzi. Zawsze niech naszym punktem początkowym i końcowym będziemy my sami. Nasze wnętrza, nasze sumienia, nasze postawy. Cytat za Biblią Tysiąclecia:
20 I mówił dalej: «Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. 21 Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, 22 cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. 23 Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym».
picture: wiersz/Pinterest.com

Comments
Post a Comment